De drie jongste laureaten van Studio Brussels talentenjacht De Nieuwe Lichting mochten de Daft Studios in hartje Ardennen een week lang inpalmen. Een van hen, David Ngyah, freestylet erop los met half Blackwave aan zijn zijde.
Dinsdag 26 februari, 14 uur.
‘Oh what a lovely precious dream, to be young, gifted and black.’ David Ngyah smeert zijn stem met een streepje Nina Simone, alvorens zich in de Daft Studios op zijn eigen werk te storten. Motownmuziek van de moderne soort, vermengd met een vleugje hiphop: zo klinkt het ongeveer.
Jammen en freestylen twee dagen lang met hem mee: TheColorGrey-pianist Lorenzo Ola Kobina Rodriguez en de voltallige ritmesectie van Blackwave. De man die alles vanuit de controlekamer in goede banen leidt, is Willem Ardui, het creatieve brein achter Blackwave, en sinds kort dus ook de vaste producer van Ngyah.
Het hoeft niet te verbazen dat de halve fine fleur van de hedendaagse Antwerpse hiphopscene mee afgereisd is naar dit Ardense studiocomplex, volgestouwd met de apparatuur waarmee Marvin Gaye Sexual Healing inblikte. Ondanks zijn 21 lentes en zijn tot nog toe slechts één song tellende Spotify-pagina, is Ngyah geen nobele onbekende meer. In 2017 zong hij het kniediep in de blues gewortelde refrein van Elusive, het nummer dat Blackwave definitief bombardeerde tot de hiphopgrootmacht die het nu is. Vijf miljoen streams op Spotify, een headlinespot op Rock Werchter, een uitverkochte AB en drie MIA-nominaties: het zou zomaar kunnen dat de groep dat allemaal niet had bereikt zonder die ene, magische zanglijn van David Ngyah.
Waar ze de Belg met Rwandese roots precies gevonden hebben? In een Antwerpse kroeg. ‘Op mijn achttiende zat ik vaak in het Kid’s Rhythm ‘n’ Blues Kaffee, waar ik niet zelden aan jamsessies en open mics meedeed’, vertelt Ngyah. ‘Op een keer heb ik Willem – een middelbareschoolgenoot, maar vrienden waren we toen nog niet – uitgenodigd om naar een van die jamsessies te komen kijken. Jean Atohoun, zijn kompaan bij Blackwave, was er ook bij. Hoewel de groove niet helemaal goed zat, konden ze de energie die van mijn stem en performance uitging kennelijk wel smaken, en nodigden ze me uit in de studio. “Doe dat ene zinnetje van in de Kid’s nog eens”, vroegen ze. “She took the funk out of my soul”: dat had ik daar ter plekke bedacht. Ik heb die zanglijn zo goed mogelijk opnieuw proberen te benaderen. Dat is gelukt.’
‘”Huh, wat gebeurt er hier?” zag je de mensen denken, de eerste keren dat David het podium opkwam om Elusive mee te zingen’, herinnert Willem Ardui zich. ‘Iedereen dacht dat dat een sample was. David heeft dan ook een heel internationaal stemgeluid. Niemand die vermoedde dat er achter die stem een gewone gast uit Antwerpen schuilde. Wél dus. (lacht)‘
Vandaag woont Ngyah in ’t Stad, maar zijn eerste levensjaren bracht hij door in Turnhout. ‘Daar beleefde ik geen al te beste schooltijd’, zegt hij. ‘De rosse van de klas kwam me de hele tijd pesten – niet plezant – maar er was wél al vroeg muziek in mijn leven. Mijn oudere neef is drummer – hij speelt nog steeds in Kempense indiebands. Toen ik jong was, zat ik altijd maar op zijn drumstel te kloppen, gebruikte ik zijn microfoon om te beatboxen en ging ik mee rondhangen tijdens hun repetities en optredens. Rond mijn twaalfde raakte ik in de ban van soul, blues en vooral hiphop, met My Beautiful Dark Twisted Fantasy van Kanye West als ijkpunt.
‘Intussen was ik met mijn moeder naar Antwerpen verhuisd. Mijn middelbare school heb ik daar, in het Xaveriuscollege, gedaan. Tot het vijfde althans, daarna ben ik gestopt. Ik was blijven zitten en had er geen zin meer in. Ik ging veel uit en raakte niet meer op tijd uit bed om naar school te gaan. Bovendien sukkelde ik met mijn identiteit, met wat ik van de dingen des levens moest denken. De muziek bracht verlossing. Het was mijn medicijn, ja. Ik ben iemand die zijn pijn vaak weglacht, maar ze nog liever wegschríjft. Dat is wat ik bijvoorbeeld in Stages heb gedaan.’
Stages is Ngyahs eerste nummer na Elusive, en zijn eerste solosingle tout court. Het is ook de song waarmee hij De Nieuwe Lichting 2019 won. ‘Nochtans hadden we de deadline van Studio Brussel met twee dagen overschreden’, lacht hij.
‘Ik had al vroeg aangegeven dat ik graag ook aan Davids solomateriaal wilde meewerken’, zegt Ardui. ‘Ik denk dat hij het zelf niet doorhad, maar toen ik de demo van Stages voor het eerst hoorde, dacht ik: wow, dit heeft nóg meer potentieel dan Elusive.’
David Ngyah
Is 21 jaar.
Woont in Antwerpen.
Heeft Rwandese roots.
Maakt nieuwerwetse soul en blues, vermengd met hiphop.
Bekend van zijn gastbijdrage aan de Blackwave-hit Elusive en zijn eigen single Stages.
Bezig met de samenstelling van een liveset en de voorbereidingen op meer singles. Een ep of album is vooralsnog niet gepland.
Intussen in de Daft Studios.
‘Ik vind het… pijnlijk’, zegt Ngyah wanneer hij de opnames van Trotter te horen krijgt, een van de in totaal drie nieuwe songs die hij en zijn band in de Ardennen zullen inblikken.
‘Pijnlijk slecht?’ vraagt Ardui.
‘Nee, man. Pijnlijk als in: ik vóél de pijn van de lyrics. Heel goed.’
‘Je hebt het misschien wel gemerkt: David is heel poëtisch’, zal Ardui later uitleggen. ‘Hij heeft geen technische scholing gehad en denkt en spreekt daardoor eerder in gevoelens, kleuren, gebaren. Dat maakt de communicatie met de andere groepsleden, die net wel heel technisch zijn, soms moeilijk. Het gevolg is dat ik als een soort spreekbuis tussen hem en de muzikanten fungeer.
‘David staat al op een heel hoog niveau, maar zal zich nog harder moeten toeleggen op instrumenten leren, zodat hij zelf met de basisideeën voor zijn songs kan komen’, besluit het opperhoofd van Blackwave. ‘Nu, hij is nog altijd maar 21. Ik denk dat we nog heel speciale dingen van hem gaan horen.’
Young, gifted and black? Het lijkt helemaal van toepassing op David Ngyah.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
