Wie afgelopen weekend zin had in een ruimdenkend, feeëriek gezinsfestival, moest de taalgrens over, naar Deep in the Woods. De vijf beste concerten van de driedaagse, geselecteerd door onze collega’s van Focus Vif.
Het is alweer acht jaar geleden dat het festival Deep in the Woods voor het eerst zijn tenten opsloeg in het fraaie ‘vakantiepark’ van Massembre. Een warrige, maar veelbelovende editie was het, die ons een beetje heeft gered na de Pukkelpopramp in diezelfde zomer. Uiteraard blijft dat hangen. Sindsdien is het een rituele zomerafsluiting geworden en komen we elk jaar terug om muzikaal te ontspannen.
Stilaan zijn we ook onze kroost beginnen meenemen en zelfs voor hen is het tegenwoordig een niet te missen evenement geworden. In de loop der jaren heeft Deep in the Woods de charme van de eerste dagen verloren en is het festival beetje bij beetje geprofessionaliseerd. Maar de locatie is er niet minder magisch om geworden en het programma blijft sterk en avontuurlijk. Ook dit jaar pikten we er met gemak vijf sterke concerten uit.
Delgres
Neem een bluestrio als basis, vervang de basgitaar door een sousafoon, laat de wortels van de zanger-gitarist uit Guadeloupe doorschemeren in je muziek en je krijgt een explosieve mengeling die evenveel refereert aan Black Keys, Tinariwen en Tamikrest. De creoolse zang geeft voldoende pit aan het zaakje, zoals op Mo Jodi (letterlijk ‘dood vandaag’).
Hi Hawaii
Zonder twijfel de meest wonderbaarlijke en virtuose groep van de line-up. Een bassist en een drummer die zich niet enkel met hun eigen instrument bezighouden, maar elk ook een batterij synths onder de vingers hebben. Naast de technische kunstjes werden we vooral verbluft door de groove van de Brusselaars, hoewel ze nog meer indruk maken tijdens hun uitstapjes in soulwaxiaans gebied dan wanneer ze Stuff proberen te zijn.
The Lover Be
Ooit van Hoquets gehoord, de Belgisch-Frans-Amerikaanse muziekgroep die optrad met zelfgemaakte instrumenten en liedjes zong over typisch Belgische fenomenen als Orval en Dinantse koeken? Wel, McCloud Zicmuse, de Amerikaan van de ploeg, doet het tegenwoordig alleen als The Lover Be. In het Engels dus, maar doet niets af aan zijn liefde voor ons land. In Massembre toonde hij zijn belgofilie onder meer met songs over witloof, de Gilles de Binche, de lockdown in Brussel en het Josaphatpark… Fun fun fun!
Peter Kernel
Noiserock recht uit de nineties, voorzien van een fikse dosis humor en zelfspot. De drie hebben duidelijk goed geluisterd naar de platen van Sonic Youth en wisselen zanglijnen uit zoals Thurston Moore en Kim gordon dat ooit deden. Tijdens Panico! This Is Love mochten de kinder het podium op om de vele breaks in het nummer vol te dansen.
Chris & Charlie
Deep in the Woods trok lessen uit het sterke concert van Michelle David vorig jaar en programmeerde dit jaar opnieuw soul en gospel op zondagochtend. Dit keer mocht Charlotte Adigéry – bekend als WWWater, maar ook als zichzelf – ons wakkerzingen, samen met haar mama en een vijfkoppige band, volledig in jeans gehuld. De twee zangeressen lieten hun unieke band overslaan naar het publiek, dat met een glimlach tot achter de oren in schoonheid kon afscheid nemen.
We geven nog graag een eervolle vermelding aan Yallah Bye, het elektro-zijproject van Jawhar, die nog aan ervaring moet winnen, maar nu al een beloftevolle set neerzette.
Vertaling: Jasper Van Loy
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
