Paul McCartney laat je proeven van zijn melkchocolade met honing op Egypt Station

PAUL MCCARTNEY blijft pensioenonwillig. © MJ KIM/MPL Communications

Zijn vorige plaat New is alweer vijf jaar oud en ook die scharrels met Kanye West en Rihanna liggen al even achter ons. Toch blijft het voor Paul McCartney (76) zaak om zo relevant mogelijk te blijven zonder dat het als dusdanig opvalt.

Niet dat Macca in de achtenveertig jaar sinds de split van The Beatles ooit uit de bocht is gevlogen door zijn karretje aan deze of gene voorbijbulderende trend te hangen. Naar een belabberde rap, overbodige techno-oprisping of zielige neopostpunksong zal men in zijn catalogus goddank vruchteloos zoeken.

Egypt Station biedt precies wat we van de pensioenonwillige Sir nog mogen verwachten: degelijke, pure McCartney. Dat betekent in zijn geval geen fondant, wel melk en een honingvulling. De songs stellen zich pretentievrij aan je voor, gretig om te behagen, dartel hier en zoetsappig daar. Aldus zingt McCartney over de liefde in meerdere toonaarden – ernstig, melig, vrank – en geeft hij een bepaalde wereldleider een veegje uit de pan met ‘ How do we stop him? Grab the keys and lock him up!‘ De wereld draait gewoon door.

Dat McCartney hitfabrikant Greg Kurstin als producer heeft aangezocht, die enkele van zijn Grammy’s aan Adele, Sia en Kelly Clarkson te danken heeft, kan men interpreteren als een poging om aan de meug van de massa tegemoet te komen. Ook het brede register suggereert opportunisme. Koren en een orkest in (het flauwe) Do It Now, solitair gitaar- of pianogemijmer bij Happy with You, het folky Confidante en plakkerige Hand in Hand, de vreemde, met electro-latin gevoederde eend Back in Brazil, de krasse rockers Come On to Me en Caesar Rock.

Paul McCartney laat je proeven van zijn melkchocolade met honing op Egypt Station

De grootste genoegens vallen te rapen bij I Don’t Know, dat met radeloosheid als thema een mooie wrijving garandeert en enigszins geschapen is naar de beeltenis van Lady Madonna, maar meer mineurakkoorden hanteert. Despite Repeated Warnings leunt met zijn vele secties conceptueel aan tegen Band on the Run. Who Cares is snedige powerpop met een ferme hook.

Grootste misser is Fuh You, de enige deun gekneed door producer Ryan Tedder (Taylor Swift, Ariana Grande, Ed Sheeran – u begrijpt het al). Een song die net zo glad en getelefoneerd klinkt als de double entendre die nonkel Paul ons ginnegappend voorhoudt in de titel.

Geen McCartney-plaat zonder spontaan tenengekrul, ook dat was bekend. Niettemin: ook wie níét door voetartrose wordt geplaagd, zal best blij zijn met Egypt Station.

Paul McCartney

Egypt Station

Capitol

Stream

I Don’t Know

Despite Repeated Warnings

Who Cares

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content