Recensie ‘Amanda’: een warmhartige soap, op het koppige af

© .
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Een jonge Parisien krijgt een spoedcursus volwassen worden in Mikhaël Hers’ haast koppig warmhartige tearjerker Amanda.

Hoe ga je om met het plotse verlies van je zus, wanneer die bij een terreuraanslag om het leven komt? Hoe voed je als alleenstaande twintiger een zevenjarig kind op? En hoe bouw je in die pijnlijke omstandigheden een normaal leven op, inclusief werk, vrienden en relatie? Het zijn duidelijk niet de lichtste levensvragen waarmee David (Vincent Lacoste), het hoofdpersonage van dit onbevangen melodrama, wordt geconfronteerd, maar regisseur-scenarist Mikhaël Hers houdt het licht, optimistisch en desnoods ook zonnig, soms op het naïeve en melige af.

Het is alsof Hers, een van de nieuwe stemmen van de Franse cinema, koppig ingaat tegen het cynisme en de paranoia van deze gepolariseerde terreurtijden.

Het is alsof Hers, een van de nieuwe stemmen van de Franse cinema, koppig ingaat tegen het cynisme en de paranoia van deze gepolariseerde terreurtijden, door de aanslag die Davids leven radicaal verandert (grotendeels) buiten beeld te laten en op een warmhartige manier in te zoomen op de kleine, dagelijkse routines waarin rouwen, lijden en verlies zich manifesteren. Alsof hij dwingende, universele issues wil verkleinen en depolitiseren. Zo zie je hoe David op zijn fiets door Parijs sprint om zijn zevenjarige nichtje Amanda, die alleen hem nog heeft, toch maar op tijd op te pikken aan de schoolpoort. Hoe hij twijfelt of hij de tandenborstel en lipstick van zijn overleden zus moet weggooien, of juist niet. Hoe zijn nieuwe liefje (Stacy Martin), die gewond raakte bij dezelfde aanslag, hem vertelt dat hun relatie misschien toch niet zo’n best idee is.

Ondanks de politiek gechargeerde context is Amanda een nauwelijks veredelde en schematisch geschreven soap, en er zijn momenten waarop het meloalarm zo luid klinkt dat je tussendoor een reclameboodschap voor Kleenex of een cameo van Guido Vandenbossche verwacht. Toch presenteert Hers alles met een haast nonchalante flair, met gevoel voor ritme en sfeer, met een goedgekozen jukeboxsoundtrack (Jarvis Cocker, Pale Saints, Elvis, enzovoort) en met een vleugje Claude Sautet om ook de cinefiele soapliefhebbers te plezieren. En vooral: met een cast die charmeert. Alleen een rabiate cynicus vertrekt geen spier wanneer de blonde, blauwogige Amanda in de van symbolen zwangere slotscène op het centercourt van Wimbledon begint te huilen, of wanneer Vincent Lacoste – de nieuwe belle gueule van de Franse film – weer eens jongensachtig monkellacht, ook al is zijn personage de wanhoop nabij.

Amanda

Van regisseur Mikhaël Hers met Vincent Lacoste, Stacy Martin, Isaure Multrier

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content