Francesca Melandri sluit haar Italië-trilogie op een magistrale manier af

Francesca Melandri © .
Roderik Six
Roderik Six Journalist voor Knack

Het is een beproefd recept: een blik familiegeheimen opentrekken en daar een literair driegangenmenu mee serveren. Francesca Melandri voltooit haar Italiaanse trilogie met een indrukwekkend magnum opus – duimen, vingers en aflikken.

Soms klopt het verleden letterlijk aan de deur maar als het dat doet in de vorm van een Ethiopische vluchteling die beweert haar neef te zijn, moet de volbloed Romeinse Ilaria zich toch even in het haar krabben. Het kleurverschil is duidelijk. Anderzijds heeft de jongen een paspoort waar wel de bijnaam van haar vader op prijkt, Attila Profeti – haar vader heet eigenlijk Attilio. En het zou niet de eerste keer zijn dat ze haar verleden moet herschikken.

Centrale zin: Wie sterft, is een vluchteling, een asielzoeker. Die is voor de rest van de eeuwigheid afgewezen.

Op haar zeventiende kreeg ze van haar vader te horen dat ze een halfbroertje heeft maar Attilio bleef altijd terughoudend over zijn jeugdjaren in Ethiopië. Nu kan ze het hem niet meer vragen – hij is stokoud en dement – dus moet ze zelf op onderzoek uit. Al snel blijkt dat Attilio het fascistisch regime diende, meewerkte aan de brutale kolonisatie van Abessinië en dat wonderwel in de doofpot heeft weten te stoppen. Wat begint met een klop op de deur ontwikkelt zich tot een intrigerende familiegeschiedenis vol morele dilemma’s. Kan Ilaria haar illegale neef redden zonder het zwarte verleden van haar vader bloot te leggen?

Francesca Melandri sluit haar Italië-trilogie op een magistrale manier af

Met De lange weg naar Rome sluit Francesca Melandri haar Italië-trilogie af (ook al kun je de delen makkelijk los van elkaar lezen). In Eva slaapt (2010) behandelde ze de jaren 70, met ook de onafhankelijkheidsstrijd van Zuid-Tirol, en Hoger dan de zee (2012) is een stilistisch sterke parabel over de loden jaren 80. Dit sluitstuk neemt de era’s van Mussolini en Berlusconi in de tang en de politieke gelijkenissen tussen beide heerschappen zijn frappant. Melandri schuwt de maatschappijkritiek niet, maar heeft vooral oog voor haar personages, die uit grijswaarden zijn opgetrokken: Attilio kon evengoed een verzetsstrijder zijn geweest en de politiek correcte Ilaria ondergaat de wet van de corruptie – als je in Italië iets gedaan wilt krijgen, moet je van connecties en rijkelijk gevulde enveloppes gebruikmaken.

Indrukwekkend ook hoe Melandri haar uitgebreide research naar Ethiopië – een land dat we meestal herleiden tot hongerbuiken, LiveAid en hipsterkoffie – een menselijke gedaante geeft. Met verbazend gemak wisselt ze van tijdperk en continent, gaat ze van stammentwisten naar rechtszalen, van loopgraven naar detentiecentra. Haar uitgebreide prijzenkast zal met De lange weg naar Rome, dat nu al wekenlang bovenaan in de Italiaanse bestsellerlijsten prijkt, zeker aangevuld worden. En volledig terecht: dit is niet minder dan een literair meesterwerk.

De lange weg naar Rome

Francesca Melandri, Cossee (oorspronkelijke titel: Sangue giusto), 528 blz., 24,99 euro.

Francesca Melandri

Francesca Melandri (°1964) veroverde stormenderhand de Italiaanse letteren. Haar debuut Eva slaapt kreeg meteen zes literaire prijzen en ook Hoger dan de zee werd onder lof bedolven. Naast romans heeft ze ook scenario’s geschreven, voornamelijk voor televisie, en documentaires gemaakt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content