Van The X-Files tot Game of Thrones: dit is er deze week op uw tv

© .

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 14 april tot vrijdag 20 april 2018.

CHARLIE’S COUNTRY (Zaterdag 14/4, 22.40, Canvas)

Hoe vergaat het de Aboriginals vandaag? Het was een vraag die Rolf de Heer, een Australische regisseur met Nederlandse roots, al een tijdje bezighield. In Charlie’s Country focust hij op de weinig benijdenswaardige situatie waarin de oorspronkelijke bewoners van het land down under zijn terechtgekomen.

Charlie (David Gulpilil) is een goedlachse, zestigjarige Aboriginal die met een aantal stamgenoten in een reservaat in de outbacks van Noord-Australië leeft. Hoewel de laconieke Charlie het goed kan vinden met Luke (Luke Ford), de politieman die zijn gemeenschap superviseert, krijgt hij het alsmaar moeilijker met de regeltjes die hem door de blanke overheid worden opgelegd. Dat de ‘blackfella’ zich niet meer vrij door het land mag bewegen – een land dat nota bene van zijn voorouders is afgepakt – stemt hem al niet vrolijk. Maar wanneer de politie eerst Charlies jachtgeweer en vervolgens zijn speer in beslag neemt, groeit zijn frustratie. Charlie trekt zich terug in de bush – ‘het moederland’. Hij wil er voortleven volgens de tradities van zijn voorouders, maar raakt alsmaar meer aan lagerwal.

Het in Engels en Yolngu gesproken Charlie’s Country is al de derde samenwerking tussen De Heer en Gulpilil, een kranige kerel met wilde grijze baard en lokken. Gulpilil debuteerde op zijn zestiende in Nicolas Roegs Walkabout (1971). Sindsdien speelde hij in meer dan twintig films mee, van Crocodile Dundee (1986), Rabbit-Proof Fence (2002) en Australia (2008), tot twee veelgeprezen films van De Heer, The Tracker (2002) en Ten Canoes (2006).

Voor Charlie’s Country in productie ging, zat Gulpilil in de gevangenis wegens drankmisbruik en huiselijk geweld. De Heer zag het filmproject als een soort therapie om zijn hoofdrolspeler, die nog amper 39 kilo woog, weer op het rechte pad te krijgen. Ze schreven samen het scenario en voor de opnames trokken ze naar Gulpilils geboortegrond.

Net die semi-autobiografische invalshoek maakt het fraai gefotografeerde Charlie’s Country zo interessant. De film toont niet alleen welke obstakels Aboriginals tegenwoordig moeten overwinnen, maar klaagt ook de bemoeienissen en de harteloze politiek van de Australische regering aan. Ondertussen verwerf je inzicht in het leven van een ontheemde Aboriginal die worstelt tussen traditionele levenswijze en moderniteit.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


MUGABE AND THE DEMOCRATS (donderdag 19/4, 00.05, NPO 2)

Over de strijd om de macht in Zimbabwe, waar Robert Mugabe vorig jaar aftrad als president nadat hij er 37 jaar de lakens had uitgedeeld, zijn weinig boeiende docu’s gedraaid, maar Mugabe and the Democrats is beslist een uitzondering. De Deense filmmaakster Camilla Nielson volgde gedurende meer dan drie jaar Paul Mangwana van de ZANU-PF, de partij van Mugabe, en Douglas Mwonzora, de voorman van oppositiepartij MDC. De twee politieke rivalen waren verantwoordelijk voor het schrijven van een nieuwe grondwet die de bevoegdheden van de president moest inperken. Deze meermaals bekroonde documentaire, een meeslepende studie over de arrogantie van de macht en de moeizame weg richting meer democratie, trok op elk festival waar hij vertoond werd volle zalen. Beter dan de slimste politieke satire.


LA ZONA (Dinsdag 17/4, 22.50, Canvas)

Slik uw jodiumtabletten, want in La zona heeft een nucleaire ramp lelijk huisgehouden. De getroffen regio, het noorden van Spanje, krabbelt overeind. Ook Héctor Uría (Eduard Fernández) probeert de draad weer op te pikken. De inspecteur was de enige overlevende van een reddingsoperatie in het rampgebied, dat intussen van de buitenwereld is afgesloten. Zijn survivor’s guilt vreet aan hem. En nu moet hij terug naar het niemandsland, want een aangevreten, aan de voeten opgeknoopt lichaam in de verboden zone rukt littekens open. La zona is een ambitieuze serie. De postapocalyptische thriller kan bogen op een stevig budget, het kruim van het nationale acteursgild – onder wie Emma Suárez (Pedro Almodóvars Julieta) – en een sterke cinematografie. Bedenkers Alberto en Jorge Sánchez-Cabezudo hebben het in perspraatjes over Blade Runner-invloeden, en dat is niet eens overdreven.


MOMMY (Vrijdag 20/4, 21.15, Canvas)

Mommy
Mommy

Met Ma vie avec John F. Donovan heeft de 29-jarige Xavier Dolan al zijn zesde – en eerste Engelstalige – film klaar. De Canadese cineast scoorde met nummer vijf in Cannes, waar hij de Juryprijs kreeg voor dit magnifieke psychodrama over een stormachtige moeder-zoonrelatie. Dolan mikt op diepe ontroering in deze vurige ode aan een onvolmaakte maar uiterst liefhebbende moeder (Anne Dorval) die nauwelijks controle heeft over Steve (Antoine-Olivier Pilon), haar homoseksuele, mentaal labiele zoon. Maar ook al zijn hun ruzies fel, ze houden wel degelijk van elkaar. Vrijwel de hele film is gedraaid in het claustrofobische 1:1-beeldformaat, en inspireerde Dolan tot een memorabel staaltje cinema: hij laat het beeld als een gordijn openschuiven op de tonen van Oasis’ Wonderwall.


THE X-FILES (Maandag 16/4, 20.35, Q2)

‘Hoewel het niet voor veel nieuwe believers zal zorgen, is het elfde seizoen van The X-Files een verfrissende upgrade na de teleurstellende vorige seizoenen.’ Het oordeel van de Amerikaanse reviewwebsite Rotten Tomatoes over het elfde seizoen van The X-Files is met 79 procent onverwacht positief. De scifiserie rond het FBI-duo Fox Mulder (David Duchovny) en Dana Scully (Gillian Anderson) leek na seizoen tien immers ver over haar hoogtepunt heen. Toch wilden de makers hun reeks over onverklaarbare zaken en bovennatuurlijke fenomenen niet definitief verticaal klasseren. In de eerste van tien nieuwe afleveringen wordt Scully opgenomen in het ziekenhuis na een visioen over haar zoon William. Mulder gaat op onderzoek uit en doet een stuitende ontdekking.


LIVING ON SOUL: SHARON JONES (Donderdag 19/4, 22.55, NPO 2)

Living on Soul: Sharon Jones
Living on Soul: Sharon Jones

Op 3 juni 2013 viel het verdict: cholangiocarcinoom, oftewel galkanaalkanker. Maar zangeres en soulfenomeen Sharon Jones was een vechter, een overlever. Ook toen ze in de jaren tachtig de touwtjes aan elkaar knoopte als cipier en bewakingsagent, bleef ze haar droom – zangeres worden – najagen. Als lid van een bruiloftsbandje desnoods, tot ze eind jaren negentig, voorbij de vijftig intussen, uitgroeide tot boegbeeld van de nieuwe soulrevival. Ook na de diagnose wist Jones van geen ophouden. Ze blikte nog drie platen in, waarvan de laatste, Soul of a Woman, vorig jaar postuum werd uitgebracht. Nog in 2017 verscheen Living on Soul, de registratie van een concertreeks die Jones gaf in het Apollo Theater in Harlem, New York, de legendarische zaal waar James Brown, Billie Holiday, Aretha Franklin, Ray Charles en andere grootheden van de soul en de jazz hoogtijdagen beleefden. De knap in beeld gebrachte docu werpt ook een blik achter de schermen, waar collega’s als Charles Bradley en gospel queen Naomi Shelton de eind 2016 overleden Jones in de bloemetjes zetten. Een mooie hommage aan een krachtige vrouw.


THE ALIENIST (Donderdag 19/4, Netflix)

Wie zijn romantische idee van het verleden graag uiteen ziet spatten, kon de afgelopen jaren zijn hart ophalen aan series als Deadwood en The Knick. Ook in het periodedrama The Alienist kleurt het negentiende-eeuwse New York zo donker als een schilderij van Caravaggio, met alienist-psychiater dr. Laszlo Kreizler (Daniel Brühl) als lichtpuntje. Samen met een illustrator van The New York Times (Luke Evans) en de ambitieuze secretaresse van Theodore Roosevelt (Dakota Fanning) onderzoekt hij een reeks lustmoorden in het ruige Lower Manhattan. Hoewel de krijtlijnen van The Alienist al in 1994 door auteur Caleb Carr werden getekend, verwacht je Regina Louf tussen de credits te zien. De enige Belg die aan de serie meewerkte, is echter Jakob Verbruggen. In drie van de tien episodes werpt de regisseur van afleveringen van onder meer The Fall en The Bridge zijn licht op kinderprostitutienetwerken en achterkamerhoererij.


GAME OF THRONES – SEIZOEN 7 (Maandag 16/4, 21.20, Q2)

Game of Thrones - seizoen 7
Game of Thrones – seizoen 7

Velen onder u hebben de nieuwste strapatsen van Daenerys Targaryen en co. vast al online verslonden. Aangezien het nog wachten is tot 2019 vooraleer HBO met het achtste en laatste seizoen van Game of Thrones op de proppen komt, kan het geen kwaad om jaargang nummer zeven te herbekijken. Dit keer zijn alle ogen gericht op Daenerys (Emilia Clarke), die met haar leger en haar vuurspuwende huisdiertjes in Westeros aankomt, klaar voor de strijd tegen de Lannisters. Intussen is in het noorden een reünie van de familie Stark in de maak.


FOR A FEW DOLLARS MORE (Maandag 16/4, 20.35, Zes)

In het middenluik van de fameuze Dollar-trilogie van Sergio Leone, die begon met A Fistful of Dollars en afgerond werd met The Good, the Bad and the Ugly, speelt Clint Eastwood opnieuw de zwijgzame, in een poncho gehulde ‘man with no name’. Dit keer gaat hij in het Mexicaanse San Miguel een alliantie aan met een premiejager (Lee Van Cleef) om een krankzinnige bankrover en bendeleider (Gian Maria Volontè) te klissen. De finale shoot-out van deze epische spaghettiwesternklassieker in breedbeeldformaat is memorabel, maar dat kan evengoed gezegd worden van Leone’s meesterlijke en bijzonder expressieve gebruik van close-ups. De sublieme muziek – dat harmonicadeuntje! – is alweer van Ennio Morricone, de huiscomponist van de Italiaanse meester.


WATT (Dinsdag 17/4, 21.15, Canvas)

In de zesdelige reeks Watt trekt gelegenheidsreporter Natalie Eggermont (29) samen met energie-ingenieur Jonas Verstraeten (24) de wereld rond om te kijken hoe ze in andere landen omgaan met energie en wat ons Belgenland daarvan kan leren. Zo belandden ze in Mol, maar ook in de VS, China, Japan, Koeweit, India en Denemarken.

Eggermont lijkt als spoedarts misschien slecht gecast, maar als activiste is het klimaat al langer een van haar meest hulpbehoevende patiënten. Ze is dan ook de bezieler van en drijvende kracht achter Climate Express, een politiek onafhankelijke groep vrijwilligers die de Belgische beleidsmakers aanzet om meer actie te ondernemen tegen de klimaatverandering.

Watt
Watt

Hebben jullie antwoorden gevonden?

Natalie Eggermont: De opnames waren heel confronterend. We hebben met eigen ogen gezien wat er allemaal kan misgaan. Ik heb meermaals met de handen in het haar gezeten. In de VS bijvoorbeeld, waar steenkool ‘dankzij’ Trump weer helemaal in is. Maar ik blijf hoopvol. In Denemarken en China zag ik hoe het wél kan, hoe hernieuwbare energie een alternatief kan bieden.

Welke plek is je het meest bijgebleven?

Eggermont: Wat ik in Fukushima heb gezien, vergeet ik nooit. In België wordt weleens gesproken over een mogelijke kernramp, maar meestal is een elektriciteitspanne de voornaamste vrees. Alsof dat het ergste is wat zou kunnen gebeuren. In Fukushima is op sommige plekken de tijd blijven stilstaan. Heel beangstigend.

Hoeveel zorgen moeten we ons maken over de klimaatverandering?

Eggermont:Die is vaak nog een ver-van-mijn-bedshow, met ijsberen en smeltende poolkappen. Wij waren net in Delhi toen daar een recordhoeveelheid smog werd gemeten. Het fijnstof hing als mist in de ontbijtkamer van ons hotel. Op zulke momenten wordt de klimaatverandering plots heel tastbaar.

Van The X-Files tot Game of Thrones: dit is er deze week op uw tv
© VRT 2018

In de laatste aflevering komen onze politici hun energiebeleid uit de doeken doen.

Eggermont:Een belangrijke aflevering, want dat is zo’n beetje het doel van Watt: inspiratie opdoen en daarmee aan de slag gaan. België hinkt achterop, we zijn niet ambitieus genoeg. Door de grote politieke versnippering ontbreekt een duidelijke visie. En zolang het niet duidelijk is waar onze overheid naartoe wil, kunnen bedrijven en burgers ook niet volgen. Bovendien is het debat vaak te technisch voor de modale Belg. Wij willen alles op een duidelijke manier uitleggen, zodat het op café ook eens over het energiebeleid kan gaan. Dat is nodig, want het zijn jonge mensen als Jonas en ik die de gevolgen zullen moeten dragen. Het klimaat is niet enkel voer voor experts en kabinetten, het belangt ons allemaal aan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content