Paul Baeten

‘Wie gaat Geert Bourgeois eens van zijn wolk van eigenwaan halen?’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Iemand die zichzelf in de spiegel ziet en denkt: minister-president, dat vind ik best een gepaste aanspreektitel, is sowieso de zelfrelativering kwijt’, schrijft P.B. Gronda, auteur van onder meer Wanderland, Straus Park en Onder vrienden.

Vlaams minister-president Geert Bourgeois was jaloers op de Catalanen omdat die hun Catalaanse eigenheid zo omarmen en beschouwen als iets om fier op te zijn.

Even een paar dingetjes daarover.

Ten eerste: wie gaat Geert Bourgeois eens van zijn wolk van eigenwaan halen? Kan dat alsnog, wetenschappelijk gezien, of is de cumulus bourgeoisus dermate hoog opgestegen door de ijle thermiek die al die hardcore Vlaanderenboys middels fietsturbines en waterzooischeten te zijner ere lijken te creëren, dat hij voor altijd boven onze hoofden zal drijven?

Het ging volgens mij ook fout bij die titel. Minister-president. Hallo. Burgemeester zal wel volstaan. Burgemeester van Vlaanderen. Iemand die zichzelf in de spiegel ziet en denkt: minister-president, dat vind ik best een gepaste aanspreektitel, is sowieso de zelfrelativering die nodig is om genuanceerd en kritisch in het leven te staan kwijt.

Wie gaat Geert Bourgeois eens van zijn wolk van eigenwaan halen?

Dan. Segundo. Fier zijn op de lap grond waarop je al dan niet geboren werd of toevallig op woont. Kijk, het is eigenlijk simpel: ofwel aanvaarden we een soort gemeenschapsgevoel binnen de Europese Unie, ofwel worden we maar meteen een lappendeken van een miljoen verschillende ministaatjes. Elk dorp zijn vlag. En je zult zien: die van het dorp ernaast zullen altijd dommer en lelijker en au fond gewoon net iets minder goed zijn. Natuurlijk denkt elk dorp hetzelfde, maar dat negeren we dan gewoon, want negeren werkt.

Ten derde en ten laatste: die jaloezie. Weet u wat mensen fier maakt? Een goed functionerende maatschappij waarin politiek een faire deal sluit met de burgers. In een land waarvan de hoofdstad een constant bewijs is van complete onkunde en slechte wil, waar al sinds de gebeurtenissen in de onzalige zomer van 1996 aan ‘justitie’ gewerkt wordt, waar politici ofwel vervallen in een op geen enkele merite gebaseerde arrogantie zoals de hierboven beschreven minister-president, ofwel blijven steken in een door domheid ingegeven botheid die het idee lijkt toe te juichen dat het hoe lomper hoe beter is… Tja. Vergeef ons, Here, als we daar dan niet trots op zijn.

Elk dorp zijn vlag. En je zult zien: die van het dorp ernaast zullen altijd dommer en lelijker en au fond gewoon net iets minder goed zijn.

Weet je waar je fier op kunt zijn? Kinderen. Werk. Een beeldje in klei dat je in de kleiklas hebt gemaakt. Fierheid staat tegenover inspanning. Ik steek ergens energie en tijd in en er ontstaat een resultaat. Als dat resultaat goed is, dan krijgen wij dat heerlijke gevoel van voldoening.

Ergens geboren worden staat tegenover geen enkele inspanning. Het kan wel leiden tot door de massamedia aangestoken hysterie ten tijde van voetbal of Eurovisiesongfestival. En ik ben daar zeker niet tegen. Ook een aangestoken goed gevoel is een goed gevoel.

Weet je wie eventueel fier kan zijn op waar ze wonen? Mensen die een hele zware reis hebben moeten ondernemen om ergens te geraken. Die hun leven hebben verbeterd door hun lot in eigen handen te nemen en een betere plek op te zoeken, ondanks de moeilijkheden en gevaren die daarmee gepaard gaan.

Misschien bedoelde de Burgemeester van Vlaanderen net die mensen. In dat geval heb ik niets gezegd en zingen wij allen samen: ‘Lang leve de minister-president! Hoera! Hoera!’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content