‘De Club is de multifunctionele kijkerbestrijder van de VRT, het glyfosaat tegen overmatig kijkgedrag’

© .
Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

De eerste uitzending De Club is intussen achter de rug. Tijd voor een evaluatie van onze tv-redactrice en -criticus Tine Hens. ‘Uiteindelijk is het de bedoeling om ook de laatste kijker gillend te doen weglopen.’

De Club, vanaf dinsdag 30/5 op Eén.

Het moet zijn dat de VRT de mensen naar buiten wil jagen, deze zomer. De laatste bossen in, de terrassen op, het brakke water van de Noordzee in, ver van elk denkbaar scherm. Negentig dagen buitenspeeldag, dat is de ambitie. Met de bedoeling om de effecten van het zittende leven wat te compenseren. Uiteindelijk is de VRT nog steeds een openbare omroep met als missie het algemene welzijn van de mens achter de kijkcijfers op allerlei wijzen te verbeteren. Daarbij durven ze het aan om het eigen belang opzij te schuiven. Wie in de zomer de rolluiken naar beneden laat om naar de televisie te staren, wordt vanaf heden aan dagelijkse folteringen onderworpen. Zoals het bombarderen van de kijker met hemeltergend banaal gekakel verpakt in een quiz waarvan niemand echt de regels uit het hoofd heeft geleerd of begrijpt.

Dan maak je eens een programma waarin vrouwen het overwicht hebben en dan doe je er alles aan om het vooral niet relevant te maken

De club heet het geheime marteltuig van de openbare omroep. Behalve kijkers verjagen heeft dit programma waarin Siska Schoeters een clubje heeft waar iedereen naar verluidt bij wil horen geen duidelijk omschreven doel. Schoeters en haar vaste clubleden, Dina Tersago, Frances Lefebure en Ihsane Chioua Lekhli, dragen allemaal een goudkleurig jasje met pins op. Omdat het bijna zomer is, heeft Siska ook een strik in het haar die je vroeger wel vaker bij poetsvrouwen zag. Wie bij de club wil – tot nu toe heeft niemand zich volledig spontaan aangeboden – moet vragen beantwoorden en pins verzamelen.

Als u na deze uitleg niet meer kunt volgen, dan is dat helemaal niet erg, want ook de clubleden hebben geen idee waar hun gezellige samenzijn in een plakkende lederen zetel goed voor is. Siska stelt de vragen en maakt ook duidelijk wanneer het lidmaatschap van de club beëindigd wordt. Het overkwam Pascal Braeckman. Na een avond als lid mocht hij alweer opkrassen. Hij deed dat enigszins opgelucht, al verklaarde hij tegenover de camera dat hij het natuurlijk zou missen, dat met z’n vijven in een zetel zitten. Uit zijn antwoord bleek ook dat hij nog steeds niet goed begreep wat die club nu precies was, hoe hij erin beland was en waarom hij dat perfect op maat gemaakte gouden vestje niet mocht houden. Ook Siska vond het spijtig dat Pascal vertrok. Dat zei ze meerdere malen en haar clubleden trokken daarbij allemaal een pruillip, want met hoe meer in de zetel hoe beter. Nochtans vermeldt het reglement dat Siska aan het begin van iedere clubavond snel overloopt dat er maximaal vier leden in de club mogen. Maar het steekt zo nauw niet. Uiteindelijk is het de bedoeling om ook de laatste kijker gillend te doen weglopen.

Tussen de vragen door, die duidelijk bedoeld waren om het programma de air van een quiz te geven, keuvelden de dames een beetje over de zwangere buik van Dina, over het kapsel van Björn Soenens, over de korting die zwangere vrouwen op treinen krijgen, over de soorten koffies in bar Barista in Gent. Of nee, dat laatste was werkelijk een vraag. Toen Dina iets mompelde dat als ‘zwarte koffie’ klonk, gilde Siska het uit en zei: ‘Fantastisch, lungo is inderdaad een koffie uit de koffiebar.’

Mocht u er nog aan twijfelen: de zomer staat voor de deur. U heeft niets, werkelijk niets te zoeken voor een televisiescherm. De club is de multifunctionele kijkerbestrijder van de VRT, het glyfosaat tegen overmatig kijkgedrag. Eén ding vind ik helemaal onvergeeflijk: dan maak je eens een programma waarin vrouwen het overwicht hebben en dan doe je er alles aan om het vooral niet relevant te maken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content