‘That’s some real singing’: WWWater imponeert in het Londense voorprogramma van Young Fathers

© Flore Diamant

Charlotte Adigéry zakt níét met Young Fathers af naar Brdcst, maar opent wel voor hen op hun Europese tour. En dat opent deuren, naar Tasmanië bijvoorbeeld.

‘(slik)Domien Cnockaert, de jonge interimtoetsenist van Wwwater, aanschouwt The Roundhouse, de zaal waar ze vanavond hun tweede show als support act van Young Fathers spelen. Alle vierduizend tickets zijn de deur uit. ‘Ik heb er zin in’, klinkt het vol zelfvertrouwen. ‘Pintje?’

Drummer Steve Slingeneyer is er als ervaren rot van het gezelschap gerust in. Als voormalig slagwerker van Soulwax heeft hij wel grotere massa’s het hoofd geboden. Hij besluit een wandeling door Camden te maken terwijl Young Fathers als eerste hun soundcheck aanvatten.

We staan op de affiche van Down the Rabbit Hole, op dezelfde dag als David Byrne, u0026#xE9;n Anderson Paak, u0026#xE9;n Sampha, u0026#xE9;n Fever Ray

Terwijl die langzaam maar zeker uitloopt, vindt Charlotte Adigéry rust in haar vaste ritueel: podiumoutfit selecteren en strijken, kapsel en make-up bijwerken, en meezingen in de spiegel met de muziek op haar iPhone. Girls on My Mind van David Byrne, bijvoorbeeld. ‘Ik ben Byrne momenteel aan het herontdekken’, vertelt ze, en ze voegt er meteen, niet zonder trots, aan toe dat Wwwater eind juni op de affiche van het Nederlandse festival Down the Rabbit Hole staat. ‘Op dezelfde dag als David Byrne, én Anderson Paak, én Sampha, én Fever Ray.’

Maar eerst moet The Roundhouse eraan geloven. En dat lukt: song na song raakt het Londense publiek steeds meer geboeid. Adigéry is uitstekend bij stem, de beats van Slingeneyer kaatsen potig en strak tegen de koepel boven ons en Cnockaert laat nergens vermoeden dat dit nog maar zijn tweede optreden met de groep is. Gaandeweg verstomt het getater, en elke tussenpauze weerklinkt het applaus ietsje luider. ‘Thank you, this was a dream come true!’ bedankt Adigéry na een halfuur, lichtjes van haar melk.

Wanneer iedereen na de show van Young Fathers backstage samentroept, brengt ze goed nieuws mee uit de vipbar. Een Amerikaanse festivalorganisator was vol lof. ‘That’s some real singing’, had hij gezegd. Het blijkt om Brian Ritchie te gaan, bassist van de legendarische folkpunkband Violent Femmes en curator van het MoFo-festival in Tasmanië. ‘You guys should come and play.’

Er wordt gehifived en geklonken met gin-tonic. De flessen wijn uit de backstage gaan mee in de motorhome, het doosje bosbessen en de appels blijven achter in de koelkast. De volgende dagen staan onder andere Manchester en Glasgow op het programma. Daarna volgt het Europese vasteland. Maar eerst moet er verbroederd worden met de uitgelaten Schotten, die er net als Wwwater een goede show op hebben zitten. Van in een hoekje aanschouwt manager Jarri Van der Haegen, ook bekend als blogger Disco Naïveté, glimlachend zijn troepen: het komt goed.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content