Luide melkmuziek en een obscure sekte: dit was dag 2 van We Are Open

Tin Fingers © Tin Fingers
Nicolas D'Exelle Medewerker KnackFocus.be

Ook op de tweede dag van het showcasefestival in Trix was het struikelen geblazen over het nieuwe talent dat zich aandiende. Minder beats dan op dag één, in de plaats daarvan leverde verschillende groepen het bewijs dat er in België nog vernieuwende dingen gebeuren met een gitaar.

Shht

Wie? Veruit het gekste groepje van de avond en misschien wel de hype van het moment

Klinkt als Ty Segall and The Muggers meets Zombie Nation

Beluister Mao, hun meest gestroomlijnde nummer. Je moet érgens beginnen.

‘Wie lijdt er hier allemaal een oppervlakkig leven?’ Cynisme of niet, de knotsgekke noiserock van het Gentse collectief Shht is verre van alledaags. De muziek bewandelde paden waar de meeste groepen ver van wegblijven. Driestemmige autotune, robotgeluiden of een dolgedraaide cover van Bohemian Rhapsody: alles kan in het universum van Shht.

Ja, het zag er grappig uit, maar door de verpakking heen hoorde we vooral steengoede, intelligente songs. Het soort van band dat een knuffel verdient, maar waar je de nekspieren toch ook stevig op wilt losschudden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Tin Fingers

Wie? De indiepopgroep rond frontman Felix Machtelinckx won vorig jaar de muziekwedstrijd De Zes, was artist in residence in Trix en werkte samen met Ann Demeulemeester

Klinkt als een intense, warme zomeravond

Beluister Young Mother, de uitstekende single uit hun EP No Hero

Het recept voor een broeierige, dansbare cocktail: een charismatische frontman, pompeuze baslijnen en wollige, kleurrijke synthesizers. De geoliede machine van Tin Fingers maakte indruk. Het zag er niet alleen goed uit, ook de songs waren van een niveau dat je doet afvragen waarom deze heren zo weinig op de radio worden gedraaid.

Boy Boy was een oorwurm die nog heel de nacht bleef hangen, Young Mother klonk zowaar nog dynamischer dan op plaat en het sensuele, hoekige She was een vroeg kookpunt dat gerust het einde van de setlist mocht halen. Tin Fingers is duidelijk klaar voor het grotere werk. Gewoon een kaartje kopen, ergens dit najaar.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Dirk

Wie? De bronzen plak op de vorige editie van Humo’s Rock Rally en trotse vaders van debuutplaat, getiteld what’s in a nameAlbum

Klinkt als iets wat Pavement, Dinosaur Jr. en Sonic Youth toch ook wel tof zouden vinden

Beluister Milk, het equivalent van een portie rocken zonder franjes

De bandnaam is zo Vlaams als maar kan, maar wie naar Dirk – gestileeerd als dirk. – kwam kijken voor kneuterige onder-de-kerktorenmuziek, kwam toch wel even bedrogen uit. De snoeiharde gitaarriffs werden recht vanuit de nineties in onze trommelvliezen gekatapulteerd, een kunst die dirk. tot in de puntjes beheerste. Bovendien had frontman Jelle Denturck en stem die werkelijk alles aankon: breekbare, ingetogen passages gingen hand in hand met de soort van schreeuw na een messteek in de rug.

Het publiek had duidelijk nood aan de ontwapende sound van het Gentse viertal. Puur en oversneden. Dirk for president!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Briqueville

Wie? Dat weet niemand. Maar ach, wat doet het er toe?

Klinkt als de baby van Amenra en Mastodon

Beluister hun laatste plaat II en transporteer jezelf naar de donkerste krochten van de Belgische metal

Tijdens een show van Briqueville vraag je jezelf toch af uit welke obscure sekte deze groep is ontsprongen. Lange zwarte gewaden, maskers en een in duisternis gehuld podium maken van Briqueville het best bewaarde geheim van het moment. Bovendien moet je de groep niet zien, maar vóélen.

Dynamiek troef: de traag opgebouwde en sfeervolle passages dompelen je net lang genoeg onder in een roes om dan genadeloos toe te slaan. Mokerslagen van drums, gitaren die voor cirkelzagen kunnen doorgaan en demonische zanglijnen lieten Trix op z’n grondvesten daveren. Mission accomplished.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Shy Dog

Wie? Het soloproject van Noah Melis, ook bekend als drummer van Bed Rugs en een vierde van Borokov Borokov

Klinkt als Synthesizermuziek à la Mild High Club en Homeshake met een vleugje Yellow Magic Orchestra

Beluister Dream House, haal je hangmat boven en de zomer kan beginnen

Een aangenaam sfeertje bij Shy Dog. Niet onlogisch, aangezien de kleurrijke synthpop als een warme gloed de zaal werd ingestuurd. Psychedelische uitspattingen, herkenbare melodieën en laidback percussie waren het perfecte geheel om de nacht ingestuurd te worden. De lichtjes bevreemdende zang van Melis was een extra touch die het geheel net dat tikkeltje extra gaf. Wanneer Shy Dog z’n tweede langspeler uitbrengt is niet geweten, maar lang hoeft het wat ons betreft toch niet te duren.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content