Glitteroutfits, gekke dansjes en een ode aan Aretha: dit was Arcade Fire op Pukkelpop

© Wouter Van Vaerenbergh
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Arcade Fire wilde op Pukkelpop én Bruce Springsteen, én David Bowie, én Daft Punk zijn. Het resultaat was een vernuftig in elkaar gezette maar iets té weldoordachte set.

‘Ik wil even zeggen dat Aretha Franklin de grootste was, en dat al de rest slechts een schaduw van haar is’, dixit Arcade Fire-opperhoofd Win Butler, die een streepje I Say a Little Prayer in – toepasselijk, ja – Afterlife verstopte, en het publiek de ooh-ooh-ooh-ooh’s van Wake Up a capella voor haar rekening liet nemen – ‘Eén keer nog, voor Aretha!’ De Queen of Soul wordt gemist, zo bleek ook donderdag op Pukkelpop.

Voor het overige ging de band rond echtpaar Win Butler en Régine Chassagne – live niet zes, maar negen man sterk – anderhalf uur lang in feestmodus. Floortoms, violen, saxen, xylofoons, kledingwissels, gekke dansjes: net als op Rock Werchter vorig jaar en in het Sportpaleis dit voorjaar, haalde Canada’s meest theatrale indierockensemble ook nu weer alles uit de kast om u de tijd van uw leven te geven.

Musicalster

‘Everything now, I want it!’ biechtte Butler al meteen op. En ja hoor, Arcade Fire wilde op Pukkelpop én Bruce Springsteen, én David Bowie, én Daft Punk zijn, niet zelden binnen één en dezelfde song. De oldie Neighbourhood #3 (Power Out) – inclusief een flard I Give You Power, hun nummer met gospelmonument Mavis Staples – klonk in zijn huidige vorm opgefokter dan ooit. De disco van Reflektor dreunde feller dan op plaat. En Ready To Start kreeg een heuse remixoutro mee, mét glitterrandje à la LCD Soundsystem.

‘Do you ever feel like you’ve been lied to?’ wilde Win Butler weten, alvorens met Rebellion (Lies) de puntjes op de i te zetten. In The Suburbs en Neighbourhood #1 (Tunnels) herhaalde Arcade Fire dat kunstje.

Arcade Fire
Arcade Fire© Wouter Van Vaerenbergh

Vernuftig zat het wel ineen, dit concert. Haast alle songs vloeiden in elkaar over als stond Arcade Fire een dj-set te spelen. Maar het had allemaal ook iets té weldoordachts, vooral toen Régine Chassagne haar zilveren glitterpakje ging aantrekken om bij een aan de geluidstoren geposteerde discobol de musicalster uit te hangen tijdens Sprawl II (Mountains Beyond Mountains).

Splijtende finale

Waar is die groep uit 2005 gebleven, die hier in een van de kleinere tenten lijf, leden en liedjes in de strijd gooide? En waarom songs schrijven tegen de selfiecultuur en ander hoogtechnologisch kwaad – zie Reflektor en Everything Now – om dan zélf uit te pakken met een multimediale show, en een oproep te doen aan de hele wei om de smartphones boven te halen?

Nog een geluk dat Arcade Fire de mindere songs uit Everything Now (2017) had weggefilterd – donderdag geen draken als Peter Pan, Chemistry of Infinite Content – en dankzij Reflektor, Creature Comfort en Wake Up een splijtende finale reed waarin ze alsnog hun beste vorm haalden. Anders zou ook Arcade Fire niet meer dan een schaduw zijn geweest bij het nieuws van Aretha Franklins overlijden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content