Father John Misty laat zijn hart met een kwinkslag bloeden op ‘God’s Favorite Customer’

Josh Tillman aka Father John Misty: hart op drift. © .

Op zijn vierde elpee, een jaar na Pure Comedy, is het pure misère voor Father John Misty, die meer dan ooit het bloedende hart op de tong draagt.

Zelf vond Father John Misty dat hij met Pure Comedy (2017) een bitterzoete lofzang op de mens had gemaakt. Toch werd zijn welgemeende compassie voor cynisme aanzien en zijn sardonische humor verkeerd begrepen als misantropie. Plots zat Josh Tillman minder goed in het vel van zijn alter ego. Tijdens de promoronde liet hij een gefrustreerde, nukkige indruk, en amper enkele maanden na de release liet hij reeds doorschemeren dat een volgende plaat in de maak was.

Father John Misty laat zijn hart met een kwinkslag bloeden op 'God's Favorite Customer'

Ze is er, en ze verklaart het een en ander. Niet enkel de perceptie over Pure Comedy zat tegen, ook ten huize Misty zit een haar in de boter. God’s Favorite Customer is een plaat over de liefde en al haar groteske kronkels – zoals I Love You, Honeybear (2015), ‘maar zonder het cynisme’, aldus de man zelf. ‘Whose bright idea was it to sharpen the knives/ Just twenty minutes ‘fore the boat capsizes’, gaat het refrein van opener Hangout at the Gallows. Begrijp als: net wanneer de boel verziekt zijn we het scherpst voor elkander. Tijdens het bedrieglijk opgetogen Mr. Tillman treffen we onze verteller in een hotel aan. Verloren, verward. ‘Is there someone we can call?/ Perhaps you shouldn’t drink alone’, zegt de receptionist. Fluitend wuift Tillman het gapende gat weg: ‘Don’t be alarmed, this is just my vibe.’ Zever in pakjes, want bij song drie, de ballade Just Dumb Enough to Try, komt de zichzelf verwijtende aap uit de mouw: ‘I know my way around a tune/ Won’t be a single dry eye in a room/ But you can take what I know about you / And maybe fill a small balloon.’

Geen schrandere maatschappijkritiek, geen dichterlijke analyses van de condition humaine, geen impressionistisch portret van de artiest als niet meer zo jonge man. Gewoon, een hart op drift, en dus een pak minder bijtende satire, zijn handelsmerk. Maar zelfs in mineur kan er af en toe een kwinkslag af. Eenzaam aan de piano buigt Misty het hoofd en bezingt hij de eenzaamheid: ‘ Maybe I’ll get a pet/ Learn how to take care of somebody else/Maybe I’ll name him Jeff. Sterk, die pokerface. In de titeltrack, een countryfolkdeun, slaat hij zijn ogen ten hemel, richting herder, de dealer in voor- en tegenspoed. Altijd goed voor een shot (wan)hoop, een kwartje kilo gramschap, een druppel vergiffenis. De vierde Father John Misty is sober, misschien ook wel in de Engelse betekenis van het woord.

Streamtips: Mr. Tillman // Date Night // We’re Only People (And There’s Not Much Anyone Can Do About That)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content