Is dit blad het laatste in de westerse wereld dat zijn mening ventileert over de nieuwe Arcade Fire? Mooi zo. Dan kunnen Win Butler en de rest tenminste gerust zijn dat we zeker zijn van ons stuk.
Arcade Fire – Everything Now
Het zou simpel moeten zijn, en toch snappen we er niets van. Overconsumptie is zinloos. Sociale media zijn helemaal niet sociaal. Internet bevat veel kul. Een blogbespreking die de eerste wil zijn, zit er meestal naast. Ziedaar de bevindingen van Arcade Fire, nadat het gezelschap ter research en aansluitende verspreiding van zijn nieuwe artistieke statement de contemporaine maatschappij kritisch in ogenschouw heeft genomen. Wel, duh.
Het inmiddels overbekende festijn van discoglitter en panfluitcamp heeft de term ‘zomerhit’ verrassend genoeg even van zijn onwelriekende adem verlost
Dan maar heil in de muziek gezocht. Na het boekensteuntje Everything_Now (Continued), inderdaad continued aan het andere eind van de plaat, springt het échte titelnummer uit de luidsprekers: het inmiddels overbekende festijn van discoglitter en panfluitcamp dat de term ‘zomerhit’ verrassend genoeg even van zijn onwelriekende adem heeft verlost. Nog verfrissender is de nerdy, op Talking Heads geënte funk van Signs of Life – als u Butler tenminste dat stukje pseudorap wilt vergeven. Ook Creature Comfort, dat plots afslaat naar de mechanische new wave van voorganger Reflektor, verdient open armen.
Maar jongens, duiken we dan een diep dal in. Peter Pan komt hoekig en onaf over. Nog voor je kunt opvliegen over wat een stel bleke Canadezen in vredesnaam (alweer) met reggae aan moet, verandert Chemistry wel van koers, helaas om de lelijkste gitaren uit de eighties op te pikken. Nog meer ellende bieden Infinite Content en Infinite_Content, pastiches op punk en country, net zo verwaarloosbaar als het blinde hedendaagse informatiegevreet dat erin aan de kaak gesteld wordt. Alleen Good God Damn kan er dankzij een soulrockend baslijntje nog mee door.
Maar net als op The Suburbs, waar vlak voor de uitgang nog Sprawl II (Mountains Beyond Mountains) stond te fonkelen, houdt Arcade Fire het beste voor het laatst. De donkere, pulserende elektrobluespop Put Your Money on Me had zonder gevaar voor afstotingsverschijnselen op Broken English van Marianne Faithfull gekund (alweer een ‘alweer’, want van We Exist op Reflektor kon hetzelfde worden gezegd). Ook het sluimerende We Don’t Deserve Love, waaraan Daniel Lanois een fraaie pedal steel doneert, is een deep cut die je alsnog doet twijfelen: misschien is dit Everything Now dan toch zo slecht nog niet?
Helaas: een zeven op dertien, voor dat rapport krijgt onze kroost alleen een aai over de bol als we weten dat ze hun best hebben gedaan.
DOWNLOADTIPS: Signs of Life // Put Your Money on Me // We Don’t Deserve Love
