‘Trouble comes in threes, so does Brutus’ leest de officieuze tagline van de Belgische band die op vrijdag 18 augustus de Main Stage van Pukkelpop opent. Knack Focus reisde met hen mee naar het grootste podium dat het drietal deze zomer aan gort mag spelen. ‘Zo letterlijk boven je publiek staan. Dat zijn wij niet gewoon.’
*** Gent, woonwijk, 20h00 // T-17 uur voor de show
‘Nog niet klaar om met de groten mee te spelen’
‘Toch geen mainstagemateriaal’
‘Hun sound verdronk in de weidsheid van de weide’
Peter Mulders zucht. ‘Ik kan mij de headlines van de reviews nu al voorstellen.’
Terwijl de Brutus-bassist zijn effectenpedalen checkt op het tapijt in zijn woonkamer grijpt het vijfjarige zoontje van zijn vaste vriendin de iPad. Plots moet ‘All Along’ plaats maken voor Kraantje Pappie. ‘Braaf zo’, knikt Mulders goedkeurend. De zenuwen zijn af te lezen van zijn gespannen onderkaak. Over een kort nachtje slapen zal Brutus het hoofdpodium van Pukkelpop openen. Hoewel het Leuvense trio al een overvolle festivalzomer achter de kiezen heeft met een doortocht op onder meer Sziget, Lokerse Feesten, Rock Herk, Dour en 2000 Trees is de Main Stage van Pukkelpop toch wel het grootste podium dat ze deze zomer met hun wall of sound omver mogen beuken. Veel tijd om zich erop voor te bereiden was er ook niet: vorige week werd pas bekendgemaakt dat de Belgische band aan de affiche zou toegevoegd worden. Een terechte zet, want Stefanie Mannaerts (zang, drum), Stijn Vanhoegaerden (gitaar) en Peter Mulders (bas) krijgen nationale en internationale erkenning voor hun debuutplaat Burst. ‘A powerful and thrilling blend of punk, rock, indie and hardcore that’ll get the teeth in your skull rattling’ , aldus NME. ‘Album of the year!’, klonk het zelfs bij Kerrang! Radio. En toch. ‘Wij zijn geen R&B he, ik weet niet of wat wij doen daar gaat werken op de mainstage’, grapt Mulders.
*** Gent, ringweg, 05h30 // T-8 uur voor de show
‘Whoe, goeiemorgen, ik voel mij nen echte werkmens”, zegt Dries Hoof terwijl hij in het gehuurde tourbusje springt. ‘Zo vroeg opstaan enal, ik heb naar alle mensen gezwaaid vanop mijn fietske.’ De Wallace Vanborn-bassist zal voor een dag de rol van stagemanager voor Brutus op zich nemen, en begint op dit onheus on-rock and roll uur aan de lange rit die hij samen met Mulders, tourmanager Eva Vlonk en ondergetekende zal afleggen richting het festivalterrein. Van Gent wordt er naar Tildonk gereden – waar het repetitiekot en het materiaal van Brutus zich bevindt. Het busje zal tot de nok toe worden volgeladen met versterkers, instrumenten, kabels en merchandise die niet alleen voor hun Pukkelpopgig, maar ook voor hun optreden op het Britse festival ArcTanGent en de Zomerparkfeesten in Venlo de dagen erna dienst moeten doen. Wéér zo vroeg opstaan.
‘We gaan wel stoppen in Stonehenge morgen hé mannen?’
-‘Euh, ’t zàl wel!’
Van Tildonk wordt vervolgens de rit richting Kiewit aangevat, een aantal uur rijden die overbrugd worden door inside jokes, gepalaver over basgitaren (heb je dan) en de technische set-up van straks.
‘Het is zot, normaal rijden wij overal met drieën naartoe’, zegt Mulders. ‘Wij maken daar echt een punt van, samen uit, samen thuis. Zelfs wanneer we in Zottegem – vlakbij Gent- moeten spelen, zullen we toch nog eerst met ons drie naar Leuven rijden om Stijn af te zetten, om daarna terug naar Gent te bollen. En uitgerekend vandaag kunnen we niet samen rijden.” Zowel Stefanie als Stijn geven les op het Rockkamp van de rockschool At Play van Leo Caerts; een week lang worden kinderen en jongeren van twaalf tot twintig ondergedompeld in de muziek en vormen ze bands waarmee ze de hele week repeteren. Op vrijdag 18 augustus, is het slotconcert, waardoor tweederde van Brutus zich na de Pukkelpopshow weer naar De Klinker in Aarschot zal mogen haasten. ‘Als er nu iets niet in de bus zit is het dus volledig mijn fout’, lacht Mulders. De speakers van het busje spuwen Creedence Clearwater Revival, Them, Herman’s Hermits en George Harrison. Een meezingmoment in de opkomende zon doet even in de film Almost Famous wanen.
It’s gonna take tiiiiiime/ A whole lot of precious time / It’s gonna take patience and time/ To do it, to do it, to do it, to do it, to do it right, child.
*** Kiewit, artiestendorp, 09:30 // T-230 minuten voor de show
‘Dit is dus ongelofelijk hé. Stijn, zeg hen hoe vroeg ik ben gaan slapen! De eerste dag zelfs om half negen al. En toch ben ik kei hees.’ Mannaerts laat zich verontwaardigd in een stoel in de backstage vallen. Haar stem klinkt rauw al hoeft dat niet per se problematisch te zijn. Brutus’ sound kan het wel hebben dat de zanglijn breekt en clasht – alleen de hogere noten zullen een uitdaging worden. Het was trouwens nooit de bedoeling dat zij zou zingen – achter het drumstel, dat was haar plek, en in afwachting van het juiste keelgat zou zij wel even de zang voor haar rekening nemen. ‘En toen werd ik op een dag wakker met het besef: ‘Shit, ik ben de zangeres van deze groep geworden. Ze hebben me erin geluisd, de klootzakken!’, liet ze zich eerder dit jaar aan De Morgen ontvallen.
Mannaerts en Hoegaerden hebben zich van het Rockkamp naar de backstage van Pukkelpop gehaast, net op tijd voor de soundcheck. Het lijkt hectisch – dat is het waarschijnlijk ook- maar de twee halen duidelijk wel veel voldoening uit het begeleiden van muzikanten in spé.
‘Er zijn veel leerlingen die technisch al heel sterk zijn. Maar muziek is meer dan een skill die je in de vingers hebt, het komt vanuit je buik en je leeft het met heel je lichaam. Ik merk dat die leeftijdscategorie dat soms nog niet snapt, het verschil tussen ‘ok we fietsen door het nummer en we geraken makkelijk tot het einde’ of ‘dat nummer is van ons’. Dat probeer ik bij te brengen.
‘Maar het is wel fantastisch om ze die klik te zien maken. Om te merken dat ze loslaten wat ze zelf op een podium hebben gezien en proberen nadoen en zélf iemand worden op dat podium.’ Toch vindt Vanhoegaerden het niet onlogisch dat je als beginnend muzikant kijkt en leert van je Grote Voorbeelden. ‘Je kan een band tot in den treure naspelen, maar je gaat daar sowieso zelf iets van overhouden. Je stukjes eigen maken die dan op hun beurt je eigen sound vormen. Zo gaat het altijd.’
Met Brutus is het Leuvense drietal immers ook niet aan hun muzikale proefstuk. Vanhoegaerden beheerste al de snaren bij Musth en Starfucker – waar hij toen ook zij aan zij speelde met Mannaerts, terwijl Mannaerts en Mulders, die deel uitmaakte van Sixtoys, elkaar leerden kennen bij de Refused tributeband Refused Party Program. Daarnaast kan de drumster haar muzikale ei kwijt bij Rumours en was ze vroeger onderdeel van Raveyards en The Spectors.
‘Ik heb doorheen al die muzikale projecten wel geleerd wat het is om in een band te zitten, om samen ergens aan te werken en ervoor te gaan.’
– ‘Ik heb vooral mijn eigen stijl ontdekt en geleerd wat ik wel en niet goed kan.’
‘En keep it simple hé. Als iets goed klinkt dan zit het goed. Probeer er niet iets méér van te maken om er iets meer van te maken. Authenticiteit is belangrijk.’
– ‘Ook seffens op die Main Stage gaan wij gewoon onszelf zijn. Het is zot dat we hier staan hé, maar we gaan daarom niet iets anders dan anders doen. Groot podium, klein podium,… het blijft een spel tussen ons drie en het publiek.’
‘Iedereen zat mij op voorhand te waarschuwen, dat dit podium toch wel dertig meter breed is. Tja. Dat mag wel wezen, maar ik weet dat Peter op twee meter van mij zal spelen, en Stefanie nog eens twee meter verder zit met haar drums.’
*** Kiewit, Main Stage, 12:15 // T-65 minuten voor de show
‘En?’
– ‘De soundcheck was goed, maar dat podium… het is niet alleen breed maar vooral echt hoog. Misschien hebben we onszelf dat aangepraat hoor, maar die hoogte voelt raar. Zo letterlijk boven je publiek staan. Dat zijn wij niet gewoon.’
Een jaar geleden speelde Brutus de laatste noten in voor hun debuutalbum Burst in de studio van Jesse Gander (White Lung, Japandroids,…) in het Canadese Vancouver. ‘Een kolossale plaat, uitdagend en opwindend. A cathedral-sized noise’, schreef de beroemde rockjournalist Ben Myers. Het was een plaat die hen ver de landsgrenzen over zou brengen, ontzettend veel enthousiasme op Eurosonic zou oogsten, buitenlandse tours met zich mee zou brengen en die hen die spot op de Main Stage, verheven boven hun publiek, zou opleveren.
‘Het is echter niet omdat Burst aanslaat dat we onszelf serieus zijn gaan beginnen nemen hé. We lachen altijd wel dat we ‘boerkes uit Leuven’ zijn, want dat zijn we ook, maar dat wil niet zeggen dat we maar wat doen. We hebben hier lang en hard aan gewerkt. Je neemt niet ‘effe een plaat op’. We beseffen wel wat we in onze handen hebben.’
– ‘Ik wist al vanaf de eerste keer dat we samen een show speelden: mannekes, dit is echt wel iets bijzonders.’
Dat hebben de media in ieder geval ook gemerkt. Er is behoorlijk wat interesse voor het Vlaamse drietal, interesse die meestal uitmondt in artikels over hun uiteenlopende muzieksmaken. ‘Een band die bestaat ondanks.’
Het is geen leugen dat er soms gediscussieerd wordt over de muziek die in de tourbus moet opstaan, maar het is verre van de essentie van Brutus. Integendeel zelfs. Een band die zich niet in hokjes laat steken, wiens muziek zo’n delicate mix is van postmetal, math rock, sludge en punk zou immers niet functioneren als haar bandleden niet op eenzelfde golflengte zouden zitten. Als er geen intrinsieke, haast instinctmatige consensus is over wat klopt en goed klinkt, en wat niet. Brutus is een band die bestaat dankzij.
‘Ik vind het altijd frappant hoe mensen ons willen labelen, hoe ze vragen of ik mezelf meer metal of meer punk zou bestempelen’, lacht Mannaerts. ‘Dan denk ik gasten whatever, wij zijn Brutus, luister naar onze muziek en haal eruit wat je van ons nodig hebt.’
‘Dat is ook hoe wij werken. We hebben geen gedefinieerde visie. Het enige dat vaststaat is dat we elke song met drie schrijven, in het repetitiekot. Niet dat iemand op zijn eentje een halve demo bij elkaar schrijft. Het kan bijvoorbeeld zijn dat Stijn met een idee afkomt waar hij thuis aan heeft zitten werken…’
– ‘…Dat jullie dan afbreken. En dan stem ik mijn gitaar en speel ik iets random en dan is het ineens van hé, speel dat nog eens. Het zijn uit zo’n momenten dat songs ontstaan. Altijd vanuit ons drie. Er zijn geen ‘Peter-songs’ of ‘Stefanie-songs’. Alle songs zijn Brutus-songs.’
Kiewit, Main Stage, 12:55 // T-25 minuten voor de show
‘Zijn er specifieke pre-gig gewoonten die jullie hebben?’
‘Ik ben een stresskakker. Ik ben daar ook altijd goed in geweest, zo voor de show nog efkes gaan euh… ontladen. Maar sinds ik dat eens op Studio Brussel heb vermeld heb ik daar precies wat meer last mee.’
– ‘Ik rook zestien sigaretten.’
‘Dat is behoorlijk specifiek…’
– ‘Ja.’
‘Ik heb wel nood aan personal space voor een optreden, even een momentje. Vooral achteraf is dat belangrijk voor mij. Er zijn van die bands die van het podium komen en elkaar meteen in de armen vallen maar ik heb even nodig om alles te laten bezinken. Daarom dat ik ook vaak mijn drum mee afbreek na een show.’
– ‘Maar we zien elkaar graag.’
‘Ik kom wel graag met drie het podium òp. Niet dat Stefanie langs de ene kant de stage moet opwandelen, en Stijn en ik langs de andere. Dat klopt niet. Wij zijn Brutus, dat is één geheel, dus dat moet samen opkomen. Als ik vlak voor de show naast die twee kan staan dan weet ik dat het goed komt.’
*** Kiewit, Main Stage, 13:20 // TIME
Brutus speelt deze zomer nog op Akkerpop en het Poolse Sounddrive festival, waarna ze aan een tour door het Verenigd Koninkrijk beginnen. Op 21 december houdt de band weer halt in de Gentse Vooruit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
