Stijn Coninx over zijn Bende van Nijvelfilm: ‘Amusement wordt het niet’

Op de set van een nieuwe Belgische film. Deze week: Niet schieten van Stijn Coninx.

Luttele minuten geleden stond Albert (Jan Decleir) nog in de keuken zijn vrouw te helpen – de kleinkinderen zouden komen eten – maar toen weerklonken er schoten tegenover zijn appartement. Hij was meteen naar buiten gerend, de parking van de Delhaize over. Paniek en chaos alom. En nu verspert een rijkswachter in burger (Wouter Hendrickx) hem de weg. Is het te gevaarlijk binnen? Of wil hij Albert het zicht besparen van de lijken van zijn dochter, zijn schoonzoon en kleindochter?

Zijn kleinzoon David is zwaargewond maar heeft het overleefd. Het is 9 november 1985. De Bende van Nijvel heeft net in Aalst toegeslagen. De trieste balans: acht doden, twee zwaar- en zes lichtgewonden.

‘Amusement wordt het niet’, zegt Stijn Coninx, die al zeven jaar werkt aan het verhaal van Bende-slachtoffer David Van De Steen. ‘De slachtoffers van de Bende moeten een stem en een gezicht krijgen. Misschien kan er zo iets in gang gezet worden. Niet schieten wordt een noodkreet, een schreeuw van verontwaardiging. Met opa Albert als hoofdpersonage, verteld over een kwarteeuw.’

‘Tot vandaag hebben de slachtoffers van de Bende-brutaliteiten geen antwoorden gekregen, hebben ze geen enkel houvast. Dat kan niet, zeker niet in een rechtstaat als België. Het onderzoek is nooit ernstig genomen, de slachtoffers en nabestaanden evenmin. Hallucinant gewoon, op het randje van crimineel.’

‘Op de foto zie je wel een rijkswachter, maar die is er op eigen initiatief, legt de regisseur uit. ‘Blijven plakken op een sportdag in de buurt. Na de eerste overvallen van de Bende van Nijvel werden rijkswachters ingezet als supermarktsecurity. Maar bij een paar andere overvallen werden ze net ervoor weggeroepen. Ook de Delhaize in Aalst was op die manier onbewaakt.’

‘Zoiets noem je een patroon. Je hoont dat niet weg als complottheorie. Dat men uit de lucht blijft vallen, ook over de ‘onthullingen’ van de laatste maanden, dat kan ik niet vatten.’